آدمهای این دوره و زمانه را باید از رنگ نگاهشان شناخت نه حرفهایشان ! هر نگاهی ؛ رنگ خودش را دارد و هر شخصی در نگاه دیگری ؛ رنگی مختص به خود را عجبا که در میان این همه رنگ از نگاه‌های رنگی آدمیان رنگارنگ ؛ زندگی برای برخی فقط به رنگ سیاه و سفید است ؛ درست مانند فیلمهای قدیمی ؛ فیلمهایی همچون موسیو ووردو اثر چارلی چاپلین یا کازابلانکای تا ابد ماندگار در تاریخ صنعت سینما ؛ با این تفاوت که زندگی از قاب نگاه این افراد به اندازه تماشای فیلمهای نوستالژیک قدیمی ؛ پر از خنده و شادی ؛ عشق و البته معنا و رنگ نیست .رنگ زندگی برای این قبیل افراد حتی دیگر سیاه و سفید هم نیست ؛ آدمهای این دوره و زمانه به سبک زندگی سریع خو گرفته اند و از این رو ؛ ترجیح می دهندقاب چشمانشان را به رنگ خاکستری رنگ بزنند که ترکیب رنگ‌های سیاه و سفید است ؛ آری .حتی ترجیح می دهند بجای صرف زمان جهت دیدن دو رنگ سیاه و سفید ؛ ماحصل ترکیب آنها را ببینند شاید که زمان کمتری صرف کنند اما در عوض زمان زیادی را صرف نبایدهای این دوره زمانه می کنند که به اقتضای این دوره تبدیل شده است به بایدها و مومات زندگی .
. آری یکی از ساده ترین و البته خطرناک‌ترین تبعات ابتلای آدمهای این زمانه به بیماری مدرنیته ؛ کوررنگی است . ندیدن این همه رنگ در تابلوی رنگین و زیبای دنیا
افخم پیمانی
؛ ,رنگ , ,دوره ,زندگی ,آدمهای , ,این دوره ,آدمهای این ,سیاه و ,و سفید
درباره این سایت